ទស្សនៈអត្មានិយមនិងការរីកចម្រើននៃលោក

បច្ចុប្បន្ន ពិភពលោកនេះមានសេចក្ដីរីកចម្រើនលូតលាស់ស្ទើរគ្រប់វិស័យ។ភាពរីកចម្រើននេះ ពុំមែនមានន័យថាមនុស្សមានសេចក្ដីសុខតែម្យ៉ាង តែសេចក្ដីទុក្ខក៏កើតឡើងលាយឡំនឹងសេចក្ដីសុខ។ លោកកាន់តែរីកចម្រើន សេចក្ដីទុក្ខកាន់តែកើតមាន ទាំងនេះ អាចបណ្ដាលមកពីសេចក្ដីខ្វែងគំនិតគ្នា។ អាចនិយាយបានថា​ លោកនេះ ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយសេចក្ដីខ្វែងគំនិត ។សេចក្ដីខ្វែងគំនិតកើតឡើងមានពេលណា សេចក្ដីទំនុបចិត្ដ និងភាពជឿជាក់កើតឡើងក្នុងពេលនោះ។

សេចក្ដីខ្វែងគំនិតនេះ អាចនិយាយបានថាកើងឡើងព្រោះទស្សនៈអាត្មានិយម គឺ មានតែអញម្នាក់។ ទស្សនៈមួយនេះ មិនបានបើកចំហឲ្យដៃគួរបស់ខ្លួនមានឱកាសក្នុងការចូលរួមសម្ដែងទស្សនគតិឬសកម្មភាពណាមួយ។ ជាទស្សនៈគតិថា មានតែខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ ។ព្រោះទស្សនៈនេះ បានជាបុគ្គលមួយចំនួនព្យាយាមក្ដោបត្ដាប់នូវធនធាននានារបស់ពិភពលោក។ ពេលណា ទស្សនៈអត្មានិយម គ្រប់គ្រងលោក សេចក្ដីទុក្ខទ្វេដងកើតមានឡើង។

ដូច្នេះ ដើម្បីរំសាយនូវទស្សនៈអត្មានិយមបាន លុះត្រាតែចិត្ដត្រូវបានអប់រំដោយសីលធម៌ដ៏ក្រៃលែង។ ត្រូវអប់រំចិត្ដឲ្យធ្ងន់ដោយសីលធម៌ និងគុណធម៌ ជាពិសេសគឺព្រហ្មវិហារធម៌។សីលធម៌ដ៏ក្រៃលែងក្នុងទីនេះ គឺអប់រំចិត្ដឲ្យកើតបញ្ញាតាមរយៈវិបស្សនាញ្ញាណ។ នៅពេលចិត្ដភ្លឺដោយបញ្ញា ទស្សនៈអត្មានិយមក៏រលាយបាត់ទៅ។ ពេលទស្សនៈអត្មានិយមអស់ទៅ វប្បធម៌នៃការចែករំលែក និងសេចក្ដីស្រលាញ់ក៏កើតមានឡើង។ ដូច្នេះ លោកនេះនឹងរីកចម្រើនដោយសេចក្ដីសុខបានដរាបណា ទស្សនៈបញ្ញានិងសេចក្ដីមេត្ដាកើតមានដល់មនុស្សរាល់គ្នា។